تمام اکولایزرها مشکل post-ringing دارن، ولی چون با شکل موج خود صذا قاطی میشه، گوش خیلی متوجهش نمیشه، اما به‌هر‌حال در رنگ صدا تاثیر میذارن.
یک پردازشگر linear phase یا LP میاد post-ringing رو نصف میکنه و نصفش رو به قبل از شروع صدا میبره. به این نصف قبل از صدا pre-ringing میگیم. Pre-ringing توسط یک پردازشگر linear phase وقتی میخواد تاخیر رو جبران کنه ایجاد میشه.
هر فیلتری باعث تاخیر سیگنال میشه و اون رو به جلو shift میکنه یا حرکت میده که باعث مشکل فاز میشه. یک پردازشگر linear phase وظیفه داره که این تاخیر رو جبران کنه. چطوری؟ میاد نصف زمان جلو رفته رو به عقب برمیگردونه تا تاخیر جبران بشه و مشکل فاز برطرف بشه؛ در عوض این کار باعث pre-ringing میشه که شبیه یک ریورب reverse یا معکوس شده صدا میده. وقتی این اتفاق میوفته، transientهای یک سیگنال ممکنه دچار تغییر بشن و تاثیر قبل رو نداشته باشن.
نکات pre-ringing:
- هرچی یک فرکانس توسط یک پردازشگر linear phase بیشتر boost بشه، میزان بلندی صدای pre-ringing بیشتر میشه. در کل boost کردن بیشتر از cut کردن باعث pre-ringing میشه.
- یک Q باریک، طول مدت pre-ringing رو بیشتر و بلندی صداش رو کمتر میکنه.
- یک Q پهن، طول مدت pre-ringing رو کمتر و بلندی صداش رو بیشتر میکنه.
یادتون باشه:
- از پردازشگرهای linear phase بیشتر برای تصحیح استفاده میشه و از پردازشگرهای minimum phase یا MP برای خلاقیت و رنگ‌دهی.
- پردازشگرهای linear phase هیچ رنگی به صدا اضافه نمیکنن، که ممکنه بعضی جاها مناسب باشه و بعضی جاها بی‌روح.
- بهتره از پردازشگرهای linear phase بیشتر برای تصحیح فرکانس‌های بالا استفاده کرد، چون مشکل pre-ringing در فرکانس‌های پایین بیشتر خودش رو نشون میده و طول مدتش بیشتره.